Niczyja...

"Nie lubię czekać, tęsknić też
To z miłości, przecież wiesz
Nie lubię o nic prosić się
Jestem dumna, przecież wiesz
Nie lubię tez niczyją być
To takie smutne, przecież wiesz
Jeszcze nie Twoja, nie Jego już
Zawieszona czekam tu..."

Poprzednią notke możnaby było odnieść też do innej osoby. Ale nikt nie musi wiedzieć jakiej. Ważne, że ja wiem. Choć teraz to już nie powinno być prawdą. Ale dalej jest... A teraz... Odejde z wysoko uniesioną głową. Wyrosłam już z łez. Wczorajszą wiadomość przyjęłam ze spokojem jakiego bym się po sobie nie spodziewała. Czyżbym nauczyła się wreszcie godności?